Bo to innyprzypadek
Problematyczny Seks
- Rozpoczęty przez Surfer1
- Rozpoczęty
Dużo tez zależy od stażu małżeńskiego..... Młodym trudniej się pogodzić z taką sytuacja. Ja to już stateczny pan jestem. Ale potrzeby mam czasem jak 20-latek. Prawda jest taka, że ludziom się zmienia podejście do seksu na różnych etapach życia. Moja luba kiedyś była nieco bardziej otwarta, ale tylko troszkę. A jesteśmy razem już ponad 20 lat. Nie pytajcie jak wytrzymuje - to miłość. 
W imię miłości godzę się być żebrakiem w kwestii seksu....
W imię miłości godzę się być żebrakiem w kwestii seksu....Mamy dwójkę zdrowych pięknych dzieci. Żyjemy naprawdę dobrze. Nie mamy stresów. Nie ma w naszym życiu przesadnego zmęczenia. Tylko te przeklęte monotonne zbliżenia.. Zabawek w szafie full- próbowałem. Część użyta raz, część leży nowa spakowana nieotwarta. Chciałbym spróbować oderwać swoją głowę i zaspokoić się gdzie indziej. Ale no właśnie. Czy to jest wyjście?..
Żebranie o seks to jedno. A jak pragnienia? Fetysze? Tylko w Twojej głowie czy godzi się na łamanie „swoich” barier?Dużo tez zależy od stażu małżeńskiego..... Młodym trudniej się pogodzić z taką sytuacja. Ja to już stateczny pan jestem. Ale potrzeby mam czasem jak 20-latek. Prawda jest taka, że ludziom się zmienia podejście do seksu na różnych etapach życia. Moja luba kiedyś była nieco bardziej otwarta, ale tylko troszkę. A jesteśmy razem już ponad 20 lat. Nie pytajcie jak wytrzymuje - to miłość.
Surfer1.... to tymczasowe wyjście. Miałem kochankę jakiś czas, bo nie radziłem sobie z brakiem bliskości z żoną. Było zajebiście. Łamanie barier, fetysze, czysty seks.... ale.... zaczęły się wkradać emocje, uczucia. A te z mojej strony były/są zarezerwowane dla żony. Pytanie, czy poradzisz sobie mentalnie jak zrobisz skok w bok? Czy spełnianie fetyszy jest warte moralnego kaca jaki może (nie musi!) dopaść? Moje fetysze zostają w mojej głowie.... i może to i lepiej dla wszystkich....
Ku pokrzepieniu męskich serc napiszę może tak.
Panowie jak ja Was wszystkich szczerze podziwiam. To ile jesteście w stanie znieść niewygody i braku, latami tkwić w czymś co was nie satysfakcjonuje, byle tylko nie wyjść na tych "słabych", na tych "złych" i niedobrych, nie starających się mężów. Ile presji potraficie znieść, ile przełknąć goryczy i ile jest w was żalu...
chapeau bas
A teraz odniosę się do tematu
Ile ludzi tyle opinii, każdy jest inny i każdy uznaje swój sposób za najlepszy. Po troszę zgadzam się z każdym z Was. Rozmowa, wizyta u specjalisty, czy nawet wstrząśnięcie kobietą to są wszystko dobre metody. Pamiętajcie tylko o jednym mamy różność płci
, a to wpływa zarówno na przekaz jak i na odbiór informacji. Kobiety to specjalistki od emocji i to jest "nasz" język komunikacji, który znamy. Jeśli więc chcecie rozmawiać, czy wstrząsać to odwołujcie się do tychże właśnie emocji, które w was są. Nie bójcie się mówić o swoich potrzebach tylko zastanówcie się co chcecie tym osiągnąć i gdzie chcecie z tym trafić. Argumenty nie pomogą, nie pomoże szantaż, komunikat typu "bo Ty zawsze, bo Ty nigdy" nic nie da, błaganie i zebranie tylko wam umniejszy. Panowie jedna zasada, z godnością, po męsku i na spokojnie. Przemyśl, przyjdź, powiedz spokojnie o swoich uczuciach: całym tym gniewie, frustracji, złości którą masz w sobie, na nią, na całą sytułację, zaznacz swoje potrzeby, zapewnij z poziomu serca i uczuć, że jeśli nie z Tobą to wszystko mam robić jako z moją żoną to ja się pytam K
A z kim? Spójrz jej w oczy tak jak patrzy ktoś, kto kocha a nie ktoś kto żebrze, pierdolnij drzwiami i wyjdź z domu... ( Wróć wieczorem, lub na drugi dzień, sam wyczujesz... Nie wracaj za szybko i nie po tygodniu z kumplami nad morzem 
) Po prostu ją z tym wszystkim zostaw... W ciszy... samą... niech myśli... niech czuje... Spraw by poczuła to co ty czujesz i żeby poczuła pustkę kiedy ją z tym zostawisz. Jeśli jest mądra zapewne wyciągnie wnioski. Cisza, przestrzeń i nieobecna obecność to coś co możemy podarować drugiej stronie aby mogla zrozumieć wszystko to, gdzie nie potrafimy do niej dotrzeć słowami.
Kiedy wrócisz, nie daj się sprowokować, wciągnąć w dramę, nie kłóć się, nie tłumacz, pozwól jej na powrót do tematu niech to wyjdzie od niej.
Panowie jak ja Was wszystkich szczerze podziwiam. To ile jesteście w stanie znieść niewygody i braku, latami tkwić w czymś co was nie satysfakcjonuje, byle tylko nie wyjść na tych "słabych", na tych "złych" i niedobrych, nie starających się mężów. Ile presji potraficie znieść, ile przełknąć goryczy i ile jest w was żalu...
chapeau bas
A teraz odniosę się do tematu
Ile ludzi tyle opinii, każdy jest inny i każdy uznaje swój sposób za najlepszy. Po troszę zgadzam się z każdym z Was. Rozmowa, wizyta u specjalisty, czy nawet wstrząśnięcie kobietą to są wszystko dobre metody. Pamiętajcie tylko o jednym mamy różność płci
, a to wpływa zarówno na przekaz jak i na odbiór informacji. Kobiety to specjalistki od emocji i to jest "nasz" język komunikacji, który znamy. Jeśli więc chcecie rozmawiać, czy wstrząsać to odwołujcie się do tychże właśnie emocji, które w was są. Nie bójcie się mówić o swoich potrzebach tylko zastanówcie się co chcecie tym osiągnąć i gdzie chcecie z tym trafić. Argumenty nie pomogą, nie pomoże szantaż, komunikat typu "bo Ty zawsze, bo Ty nigdy" nic nie da, błaganie i zebranie tylko wam umniejszy. Panowie jedna zasada, z godnością, po męsku i na spokojnie. Przemyśl, przyjdź, powiedz spokojnie o swoich uczuciach: całym tym gniewie, frustracji, złości którą masz w sobie, na nią, na całą sytułację, zaznacz swoje potrzeby, zapewnij z poziomu serca i uczuć, że jeśli nie z Tobą to wszystko mam robić jako z moją żoną to ja się pytam KA z kim? Spójrz jej w oczy tak jak patrzy ktoś, kto kocha a nie ktoś kto żebrze, pierdolnij drzwiami i wyjdź z domu... ( Wróć wieczorem, lub na drugi dzień, sam wyczujesz... Nie wracaj za szybko i nie po tygodniu z kumplami nad morzem ) Po prostu ją z tym wszystkim zostaw... W ciszy... samą... niech myśli... niech czuje... Spraw by poczuła to co ty czujesz i żeby poczuła pustkę kiedy ją z tym zostawisz. Jeśli jest mądra zapewne wyciągnie wnioski. Cisza, przestrzeń i nieobecna obecność to coś co możemy podarować drugiej stronie aby mogla zrozumieć wszystko to, gdzie nie potrafimy do niej dotrzeć słowami.Kiedy wrócisz, nie daj się sprowokować, wciągnąć w dramę, nie kłóć się, nie tłumacz, pozwól jej na powrót do tematu niech to wyjdzie od niej.
No właśnie bo to się wchodzi całym sobą w to, nie ma, że jakieś drobne impulsy od niej powodują impulsy u Ciebie. To trzeba sobie poprzestawiać w głowie. I co to jest kilka miesięcy?! To jest nic, tu się trzeba nastawić na rok traktowania drugiej strony, tak jak chce być traktowana (a więc jako obiekt nieseksualny, zostawiasz jedynie matkę i współlokatorkę, wszystko to oczywiście bez agresji, bardziej jak pogodzony z życiem stoik). A ewentualna zdrada? To jest najmniejszy problem jaki można mieć w tej sytuacji, uwierz mi.
Spróbowałeś i nie wyszło, bo nie tędy droga. To było jak pójście do urzędu w prlu z bombonierką
Ja bym te wszystkie zabawki wyrzuciła po prostu do kosza, tak żeby ona zanotowała tą sytuację.
Nie żeń się! Jak coś nie działa przed to i po nie zadziałaA co powiecie gdy dziewczyna jeszcze przed ślubem tak ma? Są takie przypadki
Jeśli w byciu razem najważniejszy jest seks - to tak, nie zeń się.Nie żeń się! Jak coś nie działa przed to i po nie zadziała
W tym przypadku rada spóźniona. Mógł wcześniej zapytać.Nie żeń się! Jak coś nie działa przed to i po nie zadziała
jest ważny i często o tym próbujemy rozmawiać i nic to nie zmienia, ona nie ma potrzeb i chęci do jakichkolwiek zmian i w sumie było tak od początku.Jeśli w byciu razem najważniejszy jest seks - to tak, nie zeń się.
Rada na teraz to zostało tylko spieprzać gdzie pieprz rośnie.
Bardzo bezduszne i wyniszczające emocjonalnie oboje partnerów zachowanie. Jak dla mnie równia pochyła bez możliwość powrotu do punktu "0" No chyba, że chcę się związek zakończyć a nie go ratować... A jeśli ma być koniec to po co aż rok czekać... Szkoda życia i energii
Tak jak wcześniej pisali - rozmowa nic nie zmieni. Tzn. zmieni na parę dni, później powrót do punkty wyjścia.
Moja żona zaliczyła mocnego doła po drugim dziecku. Sex był bo chciałem. Nawet w miarę często, ale raczej na zasadzie "jak nie wytrzymasz do soboty no to dobra". Przeskoczyło jak dzieci podrosły i zaczęliśmy sami znikać na weekend, wycieczkę itp. Na wyjazdach było zupełnie inaczej. Po którymś wyjeździe gdzie wreszcie porozmawialiśmy o naszym seksie, ja o moich fetyszach i fantazjach, żona o tym czego nie lubi w łóżku a co ją kręci, nastąpił już totalny przełom jakościowy. Teraz robimy rzeczy o których kiedyś niepomyślelibyśmy
Jeżeli inne sposoby nie działaja a bycie seksualnym petentem wyniszcza nas, to niestety. A rozejść się zawsze można, ale te osoby z jakiegoś powodu tego nie robią.Bardzo bezduszne i wyniszczające emocjonalnie oboje partnerów zachowanie. Jak dla mnie równia pochyła bez możliwość powrotu do punktu "0" No chyba, że chcę się związek zakończyć a nie go ratować... A jeśli ma być koniec to po co aż rok czekać... Szkoda życia i energii
Podobne tematy
| Rozpoczęty przez | Tytuł | Forum | Odp | Data |
|---|---|---|---|---|
|
BDSM seks zaawansowany | Seks | 46 | |
|
Seks singielek | Seks | 184 | |
| M | Przyzwolenie na seks. | Ogłoszenia | 1 | |
|
Spadające libido i ochota na seks | Seks | 10 | |
| D | Seks,rozmiar penisa | Seks | 5 |
Podobne tematy
Nie dołączyłeś do żadnego pokoju.