Absolutnie się z tym nie zgadzam! Może to i niezła figura bagatelizująca czy uzasadniająca wręcz spory przebieg partnerki, ale niestety jest to czysta demagogia.
W takim stereotypowym, obiegowym myśleniu większości ludzi, w którym jakość seksu utożsamiana jest ze znajomością rozmaitych sztuczek, akrobacji i przysłowiowym wieszaniem się na żyrandolu, rzeczywiście tak jest, jeśli jednak dla kogoś dominującą rolę pełni intymność, ceni on metafizyczną bliskość między partnerami, a seks jest emanacją silnego psychicznego związku, wówczas instynkt i wiedza dostępna w literaturze aż nadto wystarczą, zaś wcześniejsze doświadczenia seksualne mogą jedynie zaszkodzić. Tak się złożyło, że mając około czterdziestu lat związałem się z dziewiętnastoletnią dziewicą. Związek był oparty na silnej wzajemnej fascynacji, a seks był absolutnie fantastyczny. Bynajmniej nie brakowało w nim inwencji, jeśli chodzi o techniki i całą fizjologię związaną ze współżyciem, a fakt, że z nikim wcześniej tego nie robiła, był dla mnie nieziemskim afrodyzjakiem. Jakiś czas później przez pół roku chodziłem z inną dziewiętnastolatką, tym razem doświadczoną, aktywną seksualnie, dla której seks był bardzo ważny. Wygibasy łóżkowe, w dodatku wykonywane bez skrępowania, to była dla niej normalka. Seks z nią wspominam nawet nieźle, ale właśnie tylko nieźle. Bo dla niej to było coś w rodzaju pozbawionych intymności ćwiczeń gimnastycznych, a ja czułem się trochę jak w burdelu. Oczywiście każdy ma własne oczekiwania, odczucia i wrażliwość, ale dla mnie współżycie oparte na technice, w dodatku z osobą, która nabyła te techniczne umiejętności, uprawiając seks tabunem moich poprzedników, jest wybitnie mało atrakcyjny.
Lepiej myśleć co będzie przed nami a nie o tym co było gdzieś, kiedyś. Grunt to się dogadywać.
