Cześć, mam 34 lata i żyję z niepełnosprawnością ruchową w stopniu znacznym. Mam problemy z równowagą, wzrokiem, mową i koordynacją, co sprawia, że nie jestem w stanie funkcjonować bez pomocy. Mimo tego kilka godzin samodzielnie w domu daję radę.
Nigdy nie miałem bliskości z kobietą. Nie chodzi mi tylko o seks, ale o po prostu bycie z kimś blisko, poczucie intymności, którego mi brakuje. Problemem jest to, że w momencie, gdy mówię o swojej sytuacji zdrowotnej, większość kobiet po prostu się wycofuje.
Rodzice są ze mną prawie cały czas, ale planujemy wyjazd do Druskiennik na Litwie, gdzie będę miał chwilę luzu, bo będą przerwy między zabiegami. To jedyna szansa na odrobinę niezależności i przestrzeni.
Coraz częściej dochodzę do wniosku, że zanim poznam kobietę, powinienem poznać kolegę, który pomoże mi rozwiązać tę kwestię. Kogoś, kto nie będzie mnie oceniać, ale po prostu pomoże przełamać barierę.
Czy ktoś z Was był w podobnej sytuacji?
Nigdy nie miałem bliskości z kobietą. Nie chodzi mi tylko o seks, ale o po prostu bycie z kimś blisko, poczucie intymności, którego mi brakuje. Problemem jest to, że w momencie, gdy mówię o swojej sytuacji zdrowotnej, większość kobiet po prostu się wycofuje.
Rodzice są ze mną prawie cały czas, ale planujemy wyjazd do Druskiennik na Litwie, gdzie będę miał chwilę luzu, bo będą przerwy między zabiegami. To jedyna szansa na odrobinę niezależności i przestrzeni.
Coraz częściej dochodzę do wniosku, że zanim poznam kobietę, powinienem poznać kolegę, który pomoże mi rozwiązać tę kwestię. Kogoś, kto nie będzie mnie oceniać, ale po prostu pomoże przełamać barierę.
Czy ktoś z Was był w podobnej sytuacji?
