Czy złamaliście komuś serce?

[Nieśmiała]

Chciałabym zapytać się, czy zdarzyło się Wam złamać komuś serce?
Jak sobie z tym poradzić? Zawsze mówi się tylko o tym, jak ciężko jest osobie porzuconej. Ale mało mówi się o tej osobie, która odchodzi.
Jak żyć z myślą, że sprawiło się komuś ból? Że trzeba było postawić twarde granice, odejść, żeby ratować siebie - ale przy okazji złamało się tę osobę?

 

[Zalotka]

Dobrze powiedziane, rzucający wcale nie ma łatwiej. Czasem odwlekamy nieuniknione aby nie być tym złym w tej relacji. Tak, złamałam serce nie raz i nie dwa. Jestem znaną uciekinierką niestety, jak sprawy idą nam mocno pod górkę. Wybieram wtedy siebie i odchodze. Ale nie jest to łatwe. Zawsze boli mimo wszystko. Pomijając temat relacji to nawet boli to, ze to kolejna moja porażka.

 

[Saanvi]

Gdy złożyłam wniosek o rozwód, złamałam eks mężowi serce, mimo iż chciałam w sumie go ratować przed sobą samą. Nie będę tu rozpisywać się o szczegółach, ale dotknęło mnie to. Niektóre nasze rozmowy w tym temacie to do dziś pamiętam.

 

[Discovery57]

Cóż, nigdy nie zamierzałam łamać serca ale się zdarzyło.
Poznałem małżeństwo za pomocą anonsu do trójkąta, tak się złożyło że trójkąt nie wyszedł gdyż z Panią dobrze nam się rozmawiało w dwoje. Spotykaliśmy się rzadko ale dużo rozmawialiśmy na odległość,sex był sporadyczny i nie on był co połączyło. Po roku pod wpływem alkoholu napisałem SMS że kocham i otworzyłem puszkę pandory. Okazało się że jest zakochana od pewnego czasu i bała się o tym powiedzieć. Po następnych kilku miesiącach chciała mi kupić mieszkanie żebym odszedł od żony. Zaprotestowałam takim pomysłom kupowanie czegokolwiek. Pytała czy kiedykolwiek będziemy razem , odpowiedziałem że nie wcześniej jak nasze dzieci skończą szkołę średnią.
Nie wytrzymała i bez rozmowy ze mną powiedziała mężowi że się zakochała i chce odejść. Rozpętało się piekło....
Cóż, nie chciała czekać..... miała potem myśli samobójcze.... korzystała z pomocy psychologa ...długo leczyła się że mnie .
Mówią że od miłości do nienawiści jeden krok .....to prawda, znienawidziła mnie. Kochać jednak nie przestała , po kilku latach przypadek sprawił że byłem z mamą w szpitalu na wizycie i ona tam też była z mamą i to spotkanie przypadkowe......
Upssss, chyba mój najdłuższy wpis.

 

[Nieśmiała]

Ja jestem aktualnie w takiej sytuacji. Byłam wiele lat z facetem, który był jak myślałam miłością mojego życia. Z biegiem lat trwania związku zaczęło się psuć, pojawiły się toksyczne zachowania, manipulacje, szantaż emocjonalny, szydzenie że mnie, że bez niego byłabym nikim. Czułam się bardzo źle i zdecydowałam się odejść, nie z powodu utraty miłości tylko dlatego, że przestałam kochać siebie. Nie miałam też już siły walczyć o to, by czuć się kochaną. Wiele łez wylałam jeszcze będąc razem i już po rozstaniu.
Niedawno mieliśmy kontakt ze sobą i powiedział mi, że nigdy nikogo nie kochał tak jak mnie i że nie potrafi beze mnie żyć, że nic już nie ma sensu. Bardzo mnie to zasmuciło i załamało. Wiem dlaczego musiałam odejść i wiem, że moja decyzja była dobra. Ale widzieć go w takim stanie, ze łzami w oczach to był dla mnie bardzo przykry widok i czuję teraz ogromny ból, że ktoś przeze mnie cierpi.
Dlatego teraz się zastanawiam co jest lepsze, zostać z kimś i zatracić siebie całkowicie czy próbować walczyć o siebie i odejść raniąc przy tym partnera/partnerkę?

 

[Discovery57]

Często bywa tak że nie wiemy co mamy i jak to jest dla nas bardzo ważne, dowiadujemy się jak utracimy.
Nigdy nie byłem idealny i po tej przygodzie o której wspomniałem już byłem ostrożny ale jeszcze dwa razy złamałem uczucia . ... Poznałem po tej przygodzie inne osoby ale z góry ostrzegałem że gdy usłyszę kocham to znikam.
Miłością często jest tak że gdy kochamy nie jesteśmy kochani a gdy nie kochamy jesteśmy kochani.
Gdy ktoś zadaje nam ból nie możemy zrozumieć dlaczego nie jesteśmy zrozumiani, dlaczego ten ktoś jest tak okrutny.
Innym razem gdy ktoś nasz kocha a my tego nie pragniemy , nie umyślnie zadajemy ból. Nie rozumiejąc dlaczego osoba nas dręczy i nie chce zrozumieć że my nie jesteśmy zainteresowani.

 

[Soulmate86]

Złamałam.
Uciekłam od niego. Inaczej tego nie nazwe. Pozabijalibyśmy się, tzn on mnie na pewno. Ratowałam siebie i szczerze to miałam gdzieś jak on się z tym czuje.

Ogólnie to w sytuacji normalnej tj nie toksycznej ciężko mi ranić ludzi, niezależnie od typu relacji więc w nich tkwię.
Nie umiem komuś powiedzieć, że go/jej nie chce w swoim życiu, nieważne z jakiego powodu. Łatwiej mi jest, gdy ktoś mnie zrani.

 

[yamawaw]

Ja jestem aktualnie w takiej sytuacji.

Wrócisz dasz kolejną szansę i ponownie będzie to samo...
Myślisz że się naprawi ?
Wątpię ‍

Z biegiem lat trwania związku zaczęło się psuć, pojawiły się toksyczne zachowania, manipulacje, szantaż emocjonalny, szydzenie że mnie, że bez niego byłabym nikim. Czułam się bardzo źle

 

[bedeTwoja]

Przy rozstaniach i bólu zazwyczaj skupiamy się na tym, kto został odrzucony. Ten, kto odchodzi, też przeżywa ogromny ciężar emocjonalny, poczucie winy, smutek, żal, rozdarcie, wątpliwości.
I nie ma dla tej osoby zbyt wielu słów wsparcia, jakby nie miała prawa do cierpienia, bo “przecież to ona podjęła decyzję”. Ale decyzja o odejściu — zwłaszcza gdy wciąż istnieją uczucia, to dowód szacunku i miłości do siebie, gdy w relacji nie ma już przestrzeni do tworzenia zdrowego związku.
Polecam często sobie przypominać czemu taka decyzja zapadła oraz dać sobie czas-on nie leczy ran, on też uczy przebaczać sobie.

 

[Mortimer]

Złamałem i sam miałem złamane.

 

[Gloswdyskusji]

Cóż, nigdy nie zamierzałam łamać serca ale się zdarzyło.
Poznałem małżeństwo za pomocą anonsu do trójkąta, tak się złożyło że trójkąt nie wyszedł gdyż z Panią dobrze nam się rozmawiało w dwoje. Spotykaliśmy się rzadko ale dużo rozmawialiśmy na odległość,sex był sporadyczny i nie on był co połączyło. Po roku pod wpływem alkoholu napisałem SMS że kocham i otworzyłem puszkę pandory. Okazało się że jest zakochana od pewnego czasu i bała się o tym powiedzieć. Po następnych kilku miesiącach chciała mi kupić mieszkanie żebym odszedł od żony. Zaprotestowałam takim pomysłom kupowanie czegokolwiek. Pytała czy kiedykolwiek będziemy razem , odpowiedziałem że nie wcześniej jak nasze dzieci skończą szkołę średnią.
Nie wytrzymała i bez rozmowy ze mną powiedziała mężowi że się zakochała i chce odejść. Rozpętało się piekło....
Cóż, nie chciała czekać..... miała potem myśli samobójcze.... korzystała z pomocy psychologa ...długo leczyła się że mnie .
Mówią że od miłości do nienawiści jeden krok .....to prawda, znienawidziła mnie. Kochać jednak nie przestała , po kilku latach przypadek sprawił że byłem z mamą w szpitalu na wizycie i ona tam też była z mamą i to spotkanie przypadkowe......
Upssss, chyba mój najdłuższy wpis.

Życie czasami jest przewrotne...

 

[ergo.]

Nie wiem jak to jest mieć złamane serce będąc porzuconym przez partnerkę, ale wiem co oznacza złamać je komuś. Widok cierpiącej osoby z która przeżyło się parę ładnych lat będąc razem to ciężkie doświadczenie.