Puszysta koleżanka z biura

[Synek]

Hej, od jakiegoś już czasu fantazjuję o koleżance z pracy, często o niej myślę, więc stwierdziłem, że może jeśli napiszę tu o tym, to jakoś wyrzucę tę fantazję ze swojego „systemu”. może to quasipubliczne wyznanie zadziała jakoś oczyszczająco.

Zatem, jak się pewnie domyślacie, mam w pracy koleżankę, która jakoś okrutnie na mnie działa. Jest jasną blondynką z prostymi włosami, niebieskimi oczami, raczej wysoką jak na kobietę, dość puszystą, ale przy tym bardzo atrakcyjną. Generalnie podobają mi się kobiety z taką jasną karnacją, lekko bladą cerą, niebieskimi oczami. Ma na imię Agnieszka. Siedzi w biurze w takim miejscu, że chcąc nie chcąc, dość często przechodzę obok jej pokoju. Używa takich bardzo ładnych intensywnych lekko słodkich perfum. Zawsze czuję je, gdy mijam ją. Na zapachy zawsze byłem bardzo wrażliwy, więc działa to na mnie mocno. Wyobrażam sobie wtedy, że jesteśmy już zupełnie sami w biurze, wchodzę do niej spytać o coś, a ona wstaje z krzesła, podchodzi do mnie powoli kołysząc szerokimi biodrami. Chwyta mnie za bluzkę, przyciąga bliżej siebie. Czuję jeszcze mocniej jej perfumy i ciepło oddechu. Chwyta mnie za włosy, ciągnie w dół, bym uklęknął. Rozpina powoli swoje spodnie, zsuwa je razem z bielizną. Widzę jej kobiecość, jej bardzo duże białe jak mleko pośladki. Popycha mnie na podłogę, tak bym leżał na plecach. Po czym staje nad moją twarzą i powoli kucą. Widzę jej piękną dużą okrągłą pupę, widzę jak zbliża się do mojej twarzy. Jak rozchylają się pośladki. Jak delikatnie lądują na mojej twarzy. Słyszę tylko lakoniczne, ciche, stanowcze: liż…

 

[Vojtek]

Hej, od jakiegoś już czasu fantazjuję o koleżance z pracy, często o niej myślę, więc stwierdziłem, że może jeśli napiszę tu o tym, to jakoś wyrzucę tę fantazję ze swojego „systemu”. może to quasipubliczne wyznanie zadziała jakoś oczyszczająco.

Zatem, jak się pewnie domyślacie, mam w pracy koleżankę, która jakoś okrutnie na mnie działa. Jest jasną blondynką z prostymi oczami, raczej wysoką jak na kobietę, dość puszystą, ale przy tym bardzo atrakcyjną. Generalnie podobają mi się kobiety z taką jasną karnacją, lekko bladą cerą, niebieskimi oczami. Ma na imię Agnieszka. Siedzi w biurze w takim miejscu, że chcąc nie chcąc, dość często przechodzę obok jej pokoju. Używa takich bardzo ładnych intensywnych lekko słodkich perfum. Zawsze czuję je, gdy mijam ją. Na zapachy zawsze byłem bardzo wrażliwy, więc działa to na mnie mocno. Wyobrażam sobie wtedy, że jesteśmy już zupełnie sami w biurze, wchodzę do niej spytać o coś, a ona wstaje z krzesła, podchodzi do mnie powoli kołysząc szerokimi biodrami. Chwyta mnie za bluzkę, przyciąga bliżej siebie. Czuję jeszcze mocniej jej perfumy i ciepło oddechu. Chwyta mnie za włosy, ciągnie w dół, byłam uklęknął. Rozpina powoli swoje spodnie, zsuwa je razem z bielizną. Widzę jej kobiecość, jej bardzo duże białe jak mleko pośladki. Popycha mnie na podłogę, tak bym leżał na plecach. Po czym staje nad moją twarzą i powoli kucą. Widzę jej piękną dużą okrągłą pupę, widzę jak zbliża się do mojej twarzy. Jak rozchylają się pośladki. Jak delikatnie lądują na mojej twarzy. Słyszę tylko lakoniczne, ciche, stanowcze: liż…

Chyba nie skończyłeś ?

 

[Synek]

Chyba nie skończyłeś ?

Skończyłem. Czasem pewne sprawy należy zostawić niedopowiedziane.

 

[Synek]

Hmmm jakaś taka dziwna nadzieja tli się we mnie, że może ta pani, o której tu piszę, jakimś przedziwnym trafem wejdzie tu, przeczyta ten post i odezwie się. To oczywiście całkowicie pozbawiona sensu myśl, ale cóż, pomarzyć można.

 

[PanCiacho]

Coś się ruszyło ?

 

[Synek]

A miało się coś ruszyć, Panowie? Nie wiem, to jakiś surogat telenoweli to moje wyznanie. Trochę czuję presję. Nie deklarowałem, że to będzie rozwojowe.

 

[Copuletti]

A miało się coś ruszyć, Panowie? Nie wiem, to jakiś surogat telenoweli to moje wyznanie. Trochę czuję presję. Nie deklarowałem, że to będzie rozwojowe.

Nie deklarowałeś, chciałeś to z siebie wyrzucić, spoko. Są to katusze pracować blisko kobiety, która tak na nas działa. To oczywiście Twoja sprawa, być może będziesz chciał, by zostało to w sferze fantazji, ale czy jest jakaś szansa zbliżyć się do niej. Czy w ogóle rozmawiacie, lubi Cię, wie o Twoim istnieniu? Bo napisałeś wcześniej tak, jakbyś miał nadzieję, że że to wszystko się zadzieje "samo". Ale, taki też urok fantazji, prościej.

 

[Synek]

Nie deklarowałeś, chciałeś to z siebie wyrzucić, spoko. Są to katusze pracować blisko kobiety, która tak na nas działa. To oczywiście Twoja sprawa, być może będziesz chciał, by zostało to w sferze fantazji, ale czy jest jakaś szansa zbliżyć się do niej. Czy w ogóle rozmawiacie, lubi Cię, wie o Twoim istnieniu? Bo napisałeś wcześniej tak, jakbyś miał nadzieję, że że to wszystko się zadzieje "samo". Ale, taki też urok fantazji, prościej.

Wiadomo Copuletti, nie deklarowałem. Ja to tak żartobliwie napisałem.

ale nie mniej, dziękuję za merytoryczną odpowiedź.
znamy się, zdarza nam się współpracować. O lubieniu się Hmm chyba nie można za bardzo mówić, bo znajomość to szczątkowa.

Faktycznie opisałem to, jakbym oczekiwał, że to się samo zadzieje, zgoda. Ale tak jak wspomniałeś, to fantazja. Zdaję sobie sprawę, że takie rzeczy trzeba brać w swoje ręce. Flirtować, rozmawiać. Sprawa tylko jest taka, że ja nie wiem, czy to dobry pomysł. Romanse w pracy są podniecające, ale z drugiej strony to ryzyko. Co prawda ani ona nie jest moją przełożoną, ani ja jej, jednak komplikacje mogą z tego jakieś wyniknąć. Lubię moją pracę. Nie wiem czy warto ryzykować.

 

[Greg.]

Wiadomo Copuletti, nie deklarowałem. Ja to tak żartobliwie napisałem.

ale nie mniej, dziękuję za merytoryczną odpowiedź.
znamy się, zdarza nam się współpracować. O lubieniu się Hmm chyba nie można za bardzo mówić, bo znajomość to szczątkowa.

Faktycznie opisałem to, jakbym oczekiwał, że to się samo zadzieje, zgoda. Ale tak jak wspomniałeś, to fantazja. Zdaję sobie sprawę, że takie rzeczy trzeba brać w swoje ręce. Flirtować, rozmawiać. Sprawa tylko jest taka, że ja nie wiem, czy to dobry pomysł. Romanse w pracy są podniecające, ale z drugiej strony to ryzyko. Co prawda ani ona nie jest moją przełożoną, ani ja jej, jednak komplikacje mogą z tego jakieś wyniknąć. Lubię moją pracę. Nie wiem czy warto ryzykować.

Ryzyko można podjąć tylko "za porozumieniem stron" to znaczy i Ona i Ty musicie chcieć tego samego. Inaczej grozi katastrofą.
Piszę z własnego doświadczenia, z zastrzeżeniem, że w naszym przypadku do katastrofy nie doszło właśnie dzięki temu specyficznemu porozumieniu. Minimalna różnica w podejściu do sprawy np. niewłaściwe odczytanie intencji jednej ze stron i mamy poważne problemy

 

[PanCiacho]

Co prawda ani ona nie jest moją przełożoną, ani ja jej, jednak komplikacje mogą z tego jakieś wyniknąć. Lubię moją pracę. Nie wiem czy warto ryzykować.

Doskonale Cię rozumiem...ryzyko duże...efekt trudny do przewidzenia...gdyby coś poszło nie tak byłoby co najmniej niezręcznie...