Mam dzikie zapędy i choć staram się jak mogę, walczę z nimi, to jednak trudno mi jest. Tym bardziej, że mój Pan Mąż jakoś nie czuły dla mnię.. ehhhh… Aneyo! – słyszę - dajże spokój! Cóż ci to po głowie chodzi! Gdzie Ty chcesz dotykać, gdzież Ty patrzysz, żono?!
To pewnie dlatego, żem nudna i brzydka. Całe dzieciństwo spędziłam czytając książki, nie miałam zbyt wielu dzieci do towarzystwa u nas na wsi. Młodość? Więcej czasu spędzałam na nauce (bom nieokrzesana trochę i brak mi polotu) musiałam dużo czytać, aby pojąc, co tam napisano. Nie miałam zatem czasu na rozrywkę. Zresztą nikt mnie nie zapraszał…, nic.
Wieje ode mnie nudą z daleka, ze mną nikt nie rozmawia bo i nie ma o czym.
Potem to już ślub, dzieci, praca…
A najbardziej boli, ze mój Pan Mąż tak zobojętniał…Staram się jak mogę mu dobrze uczynić, nawet koszulę mą do snu pięknie wyhaftowałam, coby się podobać, ale on….. zarzuca mi ją na głowę i czyni powinność. Nie patrzy na mnie Tam, a mnie też brak odwagi powiedzieć. Boję się żeby mnię nie wypędził za moje myśli grzeszne. Więc, jak zwykle wówczas - myślę o Bogu i Ojczyźnie, a potem idę się wyspowiadać, bo jeno Najświętsi w Niebie czuwają nad zgodnością naszego pożycia małżeńskiego, przy mojej dzikości lędźwi i ciągłej chuci…. trudno mi tak.
Więc cóż mi pozostaje mój Drogi Pamiętniczku?
Może będę tu sobie pisać ku pokrzepieniu…. Bom już należycie zmęczona powtarzaniem wszystkich codziennych czynności i obowiązków przy mym Panie Mężu i dziatkach naszych. Tym, że co dzień jest to samo.
Może pójdę dziś do sąsiedztwa drzeć pierze z kobietami?
Może zajrzy ten przemiły kupiec z miasta? Oj Panie na Niebie pilnuj mnię, bo strasznie się czuję przy tym mężczyźnie! Jakoby diabeł jaki na mym ramieniu siadł, podszepty takie słyszę i czuję och….. Przecież nie jestem bezbożną, modlę się co dzień, więc skąd to mrowienie Tam, ta wilgoć??!!
Twoja Aneya
PS.
Pamiętniczku odmówię dziś 10 zdrowasiek do Panienki w Niebie aby miała mnie na swej uwadze pomogła kroczyć drogą prawdy i wiary!
To pewnie dlatego, żem nudna i brzydka. Całe dzieciństwo spędziłam czytając książki, nie miałam zbyt wielu dzieci do towarzystwa u nas na wsi. Młodość? Więcej czasu spędzałam na nauce (bom nieokrzesana trochę i brak mi polotu) musiałam dużo czytać, aby pojąc, co tam napisano. Nie miałam zatem czasu na rozrywkę. Zresztą nikt mnie nie zapraszał…, nic.
Wieje ode mnie nudą z daleka, ze mną nikt nie rozmawia bo i nie ma o czym.
Potem to już ślub, dzieci, praca…
A najbardziej boli, ze mój Pan Mąż tak zobojętniał…Staram się jak mogę mu dobrze uczynić, nawet koszulę mą do snu pięknie wyhaftowałam, coby się podobać, ale on….. zarzuca mi ją na głowę i czyni powinność. Nie patrzy na mnie Tam, a mnie też brak odwagi powiedzieć. Boję się żeby mnię nie wypędził za moje myśli grzeszne. Więc, jak zwykle wówczas - myślę o Bogu i Ojczyźnie, a potem idę się wyspowiadać, bo jeno Najświętsi w Niebie czuwają nad zgodnością naszego pożycia małżeńskiego, przy mojej dzikości lędźwi i ciągłej chuci…. trudno mi tak.
Więc cóż mi pozostaje mój Drogi Pamiętniczku?
Może będę tu sobie pisać ku pokrzepieniu…. Bom już należycie zmęczona powtarzaniem wszystkich codziennych czynności i obowiązków przy mym Panie Mężu i dziatkach naszych. Tym, że co dzień jest to samo.
Może pójdę dziś do sąsiedztwa drzeć pierze z kobietami?
Może zajrzy ten przemiły kupiec z miasta? Oj Panie na Niebie pilnuj mnię, bo strasznie się czuję przy tym mężczyźnie! Jakoby diabeł jaki na mym ramieniu siadł, podszepty takie słyszę i czuję och….. Przecież nie jestem bezbożną, modlę się co dzień, więc skąd to mrowienie Tam, ta wilgoć??!!
Twoja Aneya
PS.
Pamiętniczku odmówię dziś 10 zdrowasiek do Panienki w Niebie aby miała mnie na swej uwadze pomogła kroczyć drogą prawdy i wiary!
